Sawabdi-Kha iedereen!

De volgende blogpost heb ik eigenlijk vorige vrijdag, 27 november al geschreven vanop het mooie Kho Samet. Maar door wat problemen met het internet en enkele drukke dagen kan ik ze nu pas posten. Dus zullen jullie moeten doen alsof het nu terug vrijdag is.... :

Ondertussen zijn we aangekomen in het wonderlijke Thailand! We zijn zondag vertrokken vanuit Kathmandu en op maandagochtend zijn we na een toch wel lange reis geland in Bangkok. Ja, velen onder jullie zullen waarschijnlijk nu wel denken: “waarom hebben jullie daar zo lang over gedaan? Kathmandu en Bangkok liggen toch helemaal niet zo ver uit elkaar”, en dat klopt inderdaad. In vogelvlucht liggen Kathmandu en Bangkok maar een 4tal uurtjes vliegen van elkaar. Maar dat kost veel centjes natuurlijk. Wij hadden veel goedkopere vluchten, maar dus ook veel langere.

Wat is Thailand plots een andere wereld na meer dan weken Nepal! Het eerste verschil merkte je meteen: de temperatuur! Waar het in Nepal gemiddeld een aangename 24 à 25°C was (In Kathmandu al was frisser, in Bardia en Chitwan al wat warmer), is het hier gemiddeld 35°C! Ja, die 1O°C meer maken toch wel een verschil! Wat een warmte die op je af komt! En ’s avonds koelt het hier ook niet tot amper af. Het wordt wat draaglijker zonder de zon maar echt afkoelen doet het niet. De truien en sjaals hebben we dus meteen opgeborgen! Maar ik besef maar al te goed dat jullie het met heel wat minder warmte moeten doen daar in ons koude Belgenlandje dus mij hoor je zeker niet klagen.

We zijn meteen naar ons hotel gegaan, het mooie New Siam Riverside, een eenvoudig maar mooi guest house aan de oever van de Siam-rivier met een zwembar met zicht op de rivier. Daar waren we afgesproken met mijn peter (Lieven dus) en Miranda die al een dikke 3 weken in Thailand zitten en waar we de komende week mee samen zouden reizen, HOERA!!! Tante Greet is ook met ons mee uit Nepal naar Thailand gevlogen maar zij is al zo vaak in Thailand geweest dat ze meer haar eigen ding zal doen hier en dus weinig met ons mee de vaste hoogtepunten van Bangkok zal doen. Na natuurlijk eerst een duik te doen in het zwembad, zijn we Bangkok in getrokken en heb ik voor het eerst kennis gemaakt met Ramboetri en natuurlijk Kao Sang Road! En na al die dagen Nepalese keuken, was een Thaise Curry of soep ook een heerlijke afwisseling! In de namiddag zijn we dan met een longtailboot over de Klongs gevaren. Een fijn en rustig tochtje over het water was de perfecte activiteit na zo een lange reis en weinig slaap. En na zo’n tocht hadden we toch ook wel een toren van 3 liter bier op Koa Sang Road verdiend zeker! De reis naar Bangkok gelijk goed ingezet dus.

Dinsdag zijn we dan het Koninklijk Paleis gaan bezoeken, een gigantisch en indrukwekkend complex tempels, kloosters en paleizen. Echt prachtig om te zien! Uiteraard zeer toeristisch maar al bij al viel het nogal mee. Het was vooral WARM! Want in het koninklijk paleis gelden zeer strenge kledingvoorschriften: geen blote benen, enkel lange broek of rok (rok voor de mannen mag ook niet), geen blote schouders, enkel lange mouwen of ‘semi-korte mouwen’ en een omslagdoek over de schouders telt niet. Die laatste regel hebben we aan de lijve mogen ondervinden aangezien mama en Miranda een doek aan hadden en niet binnen mochten, tenzij ze uit de ‘shop’ een hemd met lange mouwen gingen huren. Wat een gedoe. We waren dus allemaal lekker ingeduffeld. Maar het was zeker de moeite waard! Na enkele uren in het paleis was het echt geworden om nog veel extra te ondernemen. De rest van de dag zijn we dus lekker rustig aan het zwembad gaan liggen en mama en ik zijn nog wat gaan winkelen. Dat is natuurlijk het nadeel van het warme weer. Het vraagt zo veel energie en het put je uit dat je vaak niet veel fut hebt om meerdere dingen op een dag te bezoeken. ’S Avonds zijn we met z’n allen, inclusief tante Greet dit keer, gaan eten in de Bayoke Tower, dDe hoogste toren in Thailand (naar eigen zeggen, of dit echt zo is weten we niet zeker). Hier zijn we gaan eten in eenrestaurant op de 77^ste verdieping, met een prachtig zicht over Bangkok. Na à volonté te hebben gegeten van een groots buffet zijn we helemaal naar de bovenste verdieping van het gebouw gegaan, naar het letterlijke hoogtepunt van het gebouw: een ronddraaiend platform dat contant 360° ronddraait en van waarop je Bangkok by night in alle glorie kan zien. Super mooi!
De terugrit naar ons hotel was ook nog een heel avontuur. Voor ons eigen plezier hadden we ervoor gekozen om niet met een taxi terug te gaan maar met de tuktuk, een soort rikshaw maar dan met een brommertje ipv een fiets. Leuk dachten we, gezellig. Maar die dingen gaan hard! En dat op de grote baan met heel erg veel snel rijdende auto’s en ander voertuigen. SNEL! En dat met een opgefuckt brommetje met 3 mensen achterin een bakje gepropt! En omdat we met zessen waren hadden we natuurlijk 2 tuktuks nodig. De chauffeurs vonden het uiteraard geweldig om tegen elkaar op te racen en elkaar voorbij te steken. Groot jolijt voor hen, grote schrik voor ons. Ik heb misschien toch even een klein beetje in mijn broek gesch****. Maar eigenlijk was geweldig! :-D

Woensdag zijn mama, papa en ik naar Wat Pho gegaan, het tempelcomplex met de beroemde “Reclining Buddah”, of liggende Boeddha dus. De Liggende Boeddha is GIGANTISCH! Je houdt het echt niet voor mogelijk. Ik had me er iets bij proberen voorstellen maar het is toch echt onvoorstelbaar. Zo’n groot gouden beeld in zo’n ‘krappe’ tempel. Het hele tempelcomplex is daarnaast ook heel mooi. Met veel pagodes in kleurrijke tegelmozaïek, heel veel blinkende, weerspiegelende en gouden mozaïeken, en héél véél Boeddha’s overal. Ook weer super mooi!

Door de warmte hadden we ook vandaag initiële plan om Chinatown te gaan bezoeken vervangen door rustig eten, chillen, hangen, zwemmen shoppen en acclimatiseren. ’S Avonds was het ‘Loi Kratong’ in Thailand, ook gekend als het festival van het licht. Een festival waar we heel erg naar uitkeken om eens mee te maken. Op Loi Kratong zou iedereen lampionnen oplaten, vuurwerk afsteken en ‘Kratongen’ op het water laten, vlotjes gebouwd van bladeren prachtig versierd met bloemen, kaarsjes en wierook. Maar wat was het helaas een teleurstelling. Het begon nochtans veelbelovend, met een 10 prachtig gedecoreerde en verlichte boten op het water. Maar al snel leerde we dat het sinds de nieuwe regering verboden was om lampionnen op te laten! (Sinds die nieuwe regering is eigenlijk echt heel veel verboden hier.) We hadden onze hoop dan maar gezet op de mooie Kratongs. Mooi waren ze zeker! Maar het water is hier veel te wild en de wind te sterk. De kaarsjes bleven amper een minuutje branden en veel bootjes kapseisden. Met als resultaat dat er helemaal niets te zien was, behalve wat donkere vlekjes op het water. We hebben elk ook wat kratongs op het water gezet, hopend dat ze ons toch nog wat geluk mogen brenge. Maar helaas eindigde daar het ‘lichtfeest’. Helaas pindakaas!

Maar we laten het niet aan ons hart komen, want donderdag 26 november, op mijn verjaardag (!) zijn we ’s morgens vroeg vertrokken naar Koh Samed, een eiland heel dicht bij Bangkok, op slechts 4 uurtjes reizen ongeveer. Daar zitten we nog steeds en wat is het hier zalig. In ons hotel met kamers vlak aan het water! Hier kunnen we het wel gewoon worden. We hebben hier al veel gedaan en er staat nog vanalles op de planning. Maar wat dat juist is, zal voor een volgende blog zijn!

Zonnige, zweterige groetjes,
Sanne (En Rudi en Anneliese)

PS: nu even terug in het heden: het is al weer de eide van onze reis. Boehoehoe! Door een paar enorm drukke dagen en slecht internet met mijn laptopje heb ik helaas niet zo vaak updates kunnen sturen van Thailand maar ik zal er zeker nog wel van berichten. Die berichtjes zullen waarschijnlijk snel volgens, aangezien ik nu best wel veel tijd zal hebben, met tdie lange erugvlucht. Tot snel dus! X