Namasté!

Het is alweer een tijdje geleden dat ik deftig de tijd en de wifi hadden om iets te posten. We hebben ondertussen al weer veel gedaan dus ik vlieg er maar gelijk in!
Onze 4^de dag in Kathmandu was voor mij geen knaller. Ik zal jullie de details besparen maar ik was echt te ziek om die dag te veel te doen. Ik heb dan maar in mijn bedje uitgerust en uitgeziekt terwijl mama en papa met Krishna hadden afgesproken om samen met hem en zijn vrouw te gaan eten. Jammer dat ik dat ik er niet bij kon zijn maar uiteindelijk hebben mama en papa een veel nauwere band met Krishna, als zijn sponsors van vele jaren. Zij hebben hem dus een waardig afscheid gegeven voor hij voor minstens 3 jaar vertrekt om in het westen van Nepal te gaan wonen en werken. Ze hebben er echt van genoten.

De volgende dag, dinsdag 10 november zijn we dan vertrokken naar het mooie Bardia. Bardia is een van de nationale parken van Nepal, veel verder naar het Westen en zeer weinig toeristisch. Enkel mensen die echt van natuur houden, dieren en vogeltjes nemen de moeite om helemaal naar het eerder tropische Bardia te trekken, zeker nu na de aardbeving. En dat was er ook aan te merken. Het aantal toeristen in het hotel: 3, wij dus. En volgens mij zelfs in het hele dorp.Het was eerst zelfs echt afwachten of we er zouden geraken, want door de benzinecrisis hebben ze de meeste binnenlandse vluchten hier afgeschaft. Wij gingen er toch een beetje van uit dat onze vlucht dus ook zou worden afgelast, aangezien die zeker niet toeristisch was. Gelukkig zijn we er toch heel vlot geraakt.

We zijn naar bardia getrokken met één doel: natuur. Dieren, vogels, jungle, echt een paradijs voor natuurliefhebbers. Vanuit ons hotel was alles op voorhand al geregeld el vastgelegd. Ze hebben er geen gras over laten groeien en toen we werden opgehaald van het luchthaventje zijn we onderweg dus meteen gestopt aan de brug die hier het beste gekend is als ‘the crocodile bridge’. En met recht en reden! Veel zonnende krokodillen en gaviaalkrokodillen, een paar schildpadden en enorm veel vogels, waaronder zelfs een gier. Aangekomen in het hotel hebben we dan iets gegeten en nam de gids ook weer gelijk te voet de jungle in om te gaan vogelspotten, natuurlijk helemaal papa zijn ding. Papa en mama waren dan ook gewapend met elk een serieuze tele-lens voor hopelijk zeer veel mooie natuurfoto’s. En natuurlijk elk een gigantische verrekijker. Die wandeling stelde natuurlijk wel meteen mijn panische angst voor spinnen op de proef. Nog niet goed en wel vertrokken had ik al veel ZEER GROTE spinnen gezien. Het zit hier goed vol met ‘tijgerspinnen’ (google het, ik daag je uit) die toch wel een serieuze vuist groot zijn. BRRRRR!!!! Dus ik was al niet enorm happig op lekker wandelen door de jungle. Na een tijdje kreeg ik echter een stok van onze gids om te gebruiken om de spinnenwebben voor en naast mij eerst eens goed kapot te slaan door ik doorheen het padje moest. Ja, die domme stok gaf toch al wel meteen een stuk meer gemoedsrust. Gewapend met mijn ‘spiderstick’ lukte het toch al wel beter! (Tot de gids het nodig vond om een spin aan te wijzen die lekker boven onze hoofd kroop, leeeeuuukkkk… gruwel!)

Op dag 2 in bardia stond een junglesafari gepland, speciaal voor ons ook met een paar stukken wandeling tussen omdat ons papa dat toch zo graag doet. Het grote doel van de safari’s waren eigenlijk om toch een tijger te kunnen zien. In Bardia zaten nog best veel tijgers en aan de waterkanten zijn veel gekende drinkplaatsen en oversteekplaatsen van de tijgers waar je er misschien een glimp van kan opvangen. Ik kan jullie alvast verklappen dat het ons niet gelukt is om een tijger te zien. Helaas pindakaas! Maar we zijn zo dicht in de buurt gekomen!!! ZO DICHT! De safari duurde heel de dag en op de middag kregen we een groot lunchpakket met koude fried rice, fruit, sap, eitjes en koekjes, die we dan stil in de jungle opaten aan het water terwijl we wachtte en hoopten een tijger te kunnen zien. En ja hoor, op een bepaald moment hoorden we zelfs waarschuwingskreten van dieren, reeën en apen die de komst van een tijger aan de overkant van het water. Niet veel later hoorde we de tijger zelf ook nog brullen! Zo indrukwekkend! Een bange Neushoorn spurtte het water in, waarschijnlijk toch wat opgejaagd door de tijger. Geduldig zijn we blijven wachten maar het mocht niet zijn. De tijger had zich waarschijnlijk ergens rustig neergelegd om te slapen op het heetst van de dag en had geen zin om zich aan ons te laten zien. MAAR dat mag de pret niet bederven want we hebben veel andere mooie dieren gezien, waaronder reeën, damherten, neushoorns (die hier ook heel zeldzaam zijn dus dat was ook echt geluk hebben), otters, een jakhals, apen, ‘hogdeer ‘(hertjes die een beetje plomp zijn als een varken) en nog zo veel mooie roofvogels. En dan ook nog dieren die ik nu even ben vergeten. En de natuur is zo mooi in Bardia!

Dat heb ik nog het meeste gemerkt op onze 3^de en laatste volle dag in Bardia, toen we een riviersafari hebben gedaan. Dit keer geen jeep maar met een raft op de rivier door het park gevaren. Hoewel we wel op een raft vaarden was het geen rafting, de rivier was zeer rustig en kalm en dus ideaal om de natuur te bewonderen en veel vogels en dieren te zien, zoals otters die voor je uit zwemmen en een kudde damherten dat voor je neus voorsteekt. En wat is het vredig op het water! Oeverbanken vol prachtiger jungle, en varen op rustig kabbelend water. Ik heb echt enorm genoten op die raft, hoewel we minder dieren zagen. Op een bepaald moment heb ik me zelfs gewoon vooraan op de raft gezet met mijn voetjes in het water en niets anders te zien dan water en jungle voor me. Heerlijk!

Naast natuur hebben we in Bardia ook kunnen genieten van cultuur. Hier is het helemaal niet zo toeristisch als op vele andere plaatsen waar we komen. Dat houdt in dat je de weinig tijd die je nog hebt spendeert in de lodge. Barretjes en restaurants zijn er niet. Maar wij hadden het enorme geluk om in Bardia te zijn tijdens Tihar, een 5 dagen durend feest. Een feest dat ze vaak vergelijken met onze kerstmis. Het is één van de belangrijkste feestdagen in het Hindoeïsme met als hoogtepunt Dipawali, het feest van het licht. Overal hangen hier dan ook lichtjes, flikkerend of niet, in veel verschillende kleuren en zo kitch. Echt net een beetje kerstmis. Wij waren dus in Bardia tijdens Dipawali. Op Dipawali werden alle paden in het hotel verlicht met kleine kaarsjes om de godin Laxmi, godin van het gezin, in hun huis uit te nodigen om het huis en het gezin te zegenen en geluk te brengen. Voor de deur tekenen ze overal mandala’s met offers op. Groepen mensen gaan van huis tot huis om te zingen voor de mandala’s en om de godin uit te nodigen in het huis. Wat een ervaring om mee te maken! Wij stonden samen met de eigenaar van alle stafleden van de lodge voor de deur en er kwamen steeds groepen aan die kwamen zingen en dansen. Eén gigantisch feest was het! Waarbij we natuurlijk steeds werden uitgenodigd om mee te dansen, tot groot jolijt natuurlijk van de Nepalezen. Eén keer heb ik zelfs een rok aangekregen om met de Nepalese danseressen te matchen en een traditionele dans mee te dansen. En daar zeg ik natuurlijk geen neen tegen! Zelf mama en papa hebben enkele bollywood danspassen bovengehaald! Ook hier zie je natuurlijk de vooruitgang. Naast de traditionele liederen en dansen kwamen de groepen jongere meisjes en jongens namelijk ook aanzetten met gigantische versterkers op een fiets gebonden. Met een bijpassende 12-volt batterij op de volgende fiets, mengpaneeltje en gsm aangesloten werd dat een heuse discobar! Luid schallende moderne Nepalese en Indische muziek schalde door de boksen en feesten maar! En dat dan maar liefst voor 2 avonden op een rij. Was ik even blij dat ik bollywood danslessen was gaan volgen!

Daarna zijn we helaas weer moeten vertrekken vanuit Bardia. Na een rit van 9 a 10 uur in een chique 4X4, een zeldzaamheid toch wel hier, zijn we aangekomen in Chitwan. Chitwan is ook een natuurreservaat zoals Bardia maar veel toeristischer. Maar wat is het hier toch ook weer mooi en gezellig. Hier zit ook de groepsreis en we hebben dus weer veel vrienden terug gezien hier. Morgen zijn we hier ook alweer weg, terug richting Kathmandu. Maar onze bezigheden in Chitwan zullen voor een andere post zijn.

Nu ga ik een beetje aan de riverside zitten (want als je wil chillen is dat hier zeker geen probleem)!
Zonnige groetjes!

Sanne (en Rudi en Anneliese)