Liefste iedereen,

de berggeitjes zijn terug gekeerd! Gisteren zijn we (zo goed als) heelhuids aangekomen in hetzelfde hotel als eerst in Pokhara, de Blue Planet Lodge. Daar werden we onthaald door een grote verrassing: Paul en Ingrid, het koppel dat eerst niet mee kon door Paul zijn ziekte, hebben toch nog het vliegtuig naar Nepal genomen en waren gisteren in Pokhara om ons te onthalen. Het zal jullie dus niet verbazen dan we toch even zijn beginnen pintelieren om alles te vieren, onze veilige aankomt en de aankomst van Paul en Ingrid. Maar dit alles is natuurlijk maar het einde van onze trek door de bergen. Ik zal nu proberen onze avonturen zo volledig mogelijk maar toch nog overzichtelijk en bondig te vertellen. Ik zal dag per dag verhalen wat we hebben gedaan en gezien en ik hoop dat ik zo een beetje alle balengrijke en leuke dingen over kan brengen op jullie.

Hier gaan we:

Dag 1: Fedi - Tolka (800m - 1600m)

Onze trek begon officieel in Fedi. Na een kennismaking met de gids 'Raju' en de andere 4 dragers zijn we met z'n allen met een busje naar Fedi gereden. Zoals iedereen wel zal vermoeden begint een trek eerst met een hoop geklim, en daarna pas dalen, wat logisch is. Maar die eerste dag, daar had niemand zich op voorbereid denk ik. Ik toch niet! Vanuit Fedi liep een gigantische, in natuursteel gelegde stijle trap langs de bergflank rechtstreeks naar boven. mijn eerste idee: OH MY GOD! Jullie zien al dan we van 800m naar 1600m gestegen zijn maar eigenlijk zijn we die eerste 2 uur klimmen veel meer dan dat gestegen. We zijn uiteindelijk op 1600m uitgekomen omdat we daarna nog een stuk weer moesten dalen. Maar die eerste 2 uren stijl omhoog waren een eerste overwinning, voor iedereen mag ik toch zeggen. Ik denk dat iedereen goed op zijn adem heeft getrapt, de één al wat meer als de ander. De koplopers die eerste dag waren Steve Chris en John, en eigenlijk zijn ze dat altijd gebleven denk ik, toch bij het stijgen. Maar het kan dat ik niet helemaal juist ben want 3 keer raden wie steeds echteraan bungelde. Jawel, de jongste van den hoop! Samen met ons mama, die ook geen klim-held is, en papa, die graag een oogje in het zeil houdt en ook achteraan niemand stoort als hij foto's wil trekken. En door dat is een beetje gebleven. Natuurlijk liep iedereen wel eens een keertje voor of anderaan maar over het algemeen denk ik dat ik toch het meest achterin bengelde. Niet dat ik dat een verrassing vond, of erg vond, wat maakt het uit, in heb even veel gewandeld als iedereen! Eenmaal aangekomen in onze eerste lodge in Tolka kregen we een eerste mooi uitzicht op de bergen, en dat met een frisse pint in onze handen (een blijvend ritueel). We zaten in een deftige lodge moet goed eten (ook dat bleef gelukkig een constante doorheen de trekking) en we hadden dag 1 overleefd.

Dag 2: Tolka - Gandruk (1600m - 1900m)

Laat u niet misleiden door de cijfers! Gandruk ligt inderdaad maar 300m hoger dan Tolka mààr de enige manier om Gandruk te bereiken is eerst een enorme daling en dan weer helemaal omhoog. De daling was wel stijl en de eerste echte lange daling van de trek. Vooral Lizzie moest even wennen. Nadat ze enkele jaren geleden in Madagascar haar enkel had geblesseerd was het toch even wennen, voeten goed neerzetten en hopen dat het goed komt met die enkel. Maar daarna heeft ze er precies geen last meer mee ondervonden heb ik de indruk. Dan daarna weer omhoog, dat was voor mij de hel van de tocht. Natuurlijk was het een zware klim voor iedereen. Maar ik zelf had me wat overdaan, verkeerd geademd, en heb toch even gehyperventileerd en in een zakske moeten blazen. Oeps, de jongste van de hoop had weer problemen. Gelukkig daarnaa geen last meer gehad en iedereen is heelhuids boven geraakt. Trots toch dat we het gehaald hadden.
We waren heel optijd in Gandruk en zijn nog even naar een lokaal 'museum' gegaan, lees: huisje met spullen zonder licht. Powercuts hebben ze ook hier in bergen, zoals overal in Nepal en er was geen licht in het 'museumpje. Het was een bijzonder zicht, al die grote witte toeristen in een klein huisje, allemaal met lampjes op hun hoofd om de kleine spulltjes te kunnen bekijken. Cultuur met de grote C. Gesproken over cultuur, daar aan museumpje hebben we nog een deel ven de Nepalese cultuur mogen proeven, Roxie, zelf gestookte alcohol dat snaamt naar de stal. Vooral Steve is geen fan! De rest vond het gewoon vies, niet lekker en sommigen vonden het zelfs 'niet zo slecht als ze dachten'. Het smaakt naar een stal, dat het woord 'lekker' niet is boven gekomen zal dus geen verrassing zijn. In Gadruk hebben we 's avonds de bergen weer van een beetje dichterbij kunnen zien en hebben we ook voor de eerste keer de Fishtale gezien. De Fishtale is een berg waarbij de punt echt een beetje als een vissestaart is gevormd. Naar mijn mening de mooiste en meest speciale berg van allemaal. En de Nepalese mensen geven me gelijk want de Fishtale is een 'heilige berg'. Zij vinden deze berg zo mooi dat enkel de goden ze hebben kunnen neerzetten op de aarde. Daarom is deze berg nog nooit bekommen: niemand mag de heilige berg beklimmen. Dat maakt ze nog veel specialer.

- Ik begin te merken dat mijn poging om mijn verhalen bondig te houden al mislukt is. Dus ik ga mijn verhaal moeten opdelen. Ik eindig hier mijn eerste deel en zal straks verder typen. Eerst nog even genieten van de zon hier in Pokhara. -

Wordt vervolgd...