Sanne didi op reis

Somone, een ongeplande omweg

Hoi iedereen,

Ondertussen zijn we een beetje aan onze laatste etappe begonnen helaas. Na onze weinig interessante maar wel heerlijk relaxe tussenstop in kaolack, zijn we naar Somone vertrokken. Deze stop stond origineel niet op onze planning maar door niet naar Gambia te gaan, hadden we nog wat dagen over om in te vullen voor we naar Saly zouden gaan. Het plan was wel reeds richting 'le petit côte' te trekken, de kuststreek ten zuiden van Dakar waar ook Saly ligt.

Somone ligt dicht bij Saly maar heeft, uiteraard, een natuurgebiedje, de lagune van Somone. Ook een klein mangrovegebied waar vogels, waaronder pelikanen, overwinteren. Ons hotel hebben we van hieruit geboekt via booking, heel erg handig. Een ruime kamer in 'auberge l'orangeraie', een klein fijn hotel met alle voorzieningen, zwembad, bar, eetgelegenheid om te kunnen relaxen. Maar wie ons kent weet dat we toch niet al te vaak stil zitten. Na het ritje uit Koalack hebben we wel even genoten van ons hotel want hoe dichter je bij Dakar komt, hoe uitdagender de wegen weer worden. De drukte neemt ongelofelijk toe en de kwaliteit van de wegen neemt af.

De volgende dag zijn we dan naar de lagune gegaan om met een pirogue (prauw dus) even een tochtje te maken door het gebied en om vogels te zien natuurlijk! Nu hebben we pas goeie foto's van pelikanen! Hier zaten vooral grijze pelikanen, de iets kleine versie van de witte pelikanen (die eigenlijk officieel roze pelikaan noemen blijkbaar). De roze pelikanen zitten voornamelijk in Saint Louis, waar we reeds geweest zijn, maar waar we helaas de tijd niet hadden om de vogelreservaten te bezoeken in de buurt. Achteraf gezien, met de beslissing toch niet naar Gambia te gaan, hadden we dit gemakkelijk nog kunnen doen maar dat wisten we uiteraard toch nog niet. Dat is het enige dat we echt heel jammer vinden. Maar niets aan te doen!

Na ons tochtje over het water zijn we naar iets gaan drinken en eten in de Rasta Bar, een heel fenomeen hier! De Rasta Bar ligt aan de overkant van de zee-engte van de lagune, in de duinen er rond Je kan het perfect zien liggen aan de andere oever, enkele metertjes verder, maar je moet er heen met een bootje. Gelukkig hadden we onze persoonlijke overzet in onze gids en bootbestuurder in de lagune, Cherk. Luxe! De Rastabar is een klein reagge-paradijs aan het water met beschilderde bar, palen, stoelen, tafels, rasta doeken, overal bob marley en uiteraard reagge muziek! En bovendien ook geweldige vis en seafood (heb ik van horen zeggen). Met een relaxte sfeer en een lekker zeebriesje hebben we dus het warmste deel van de dag lekker koel doorgebracht. Een serenade door een kora-speler, een traditioneel snareninstrument uit West Afrika, en wat Desperados kon er ook wel bij!

Voor de volgende dag hadden we nog geen plannen maar na een babbeltje met Franse gastvrouw Martine hebben we vrij snel besloten om Fadiouk te bezoeken. Toegegeven, eigenlijk was het wel een eindje gaan (1u30) en was het gemakkelijker om dit vanuit Saly te bezoeken. Maar eenmaal aangekomen in Saly geven we onze huurauto terug en zijn uitstappen wat moeilijker te plannen. Fadiouk dus, het schelpeneiland aan de petit côte. Ja, in toubacouta hadden we ook schelpeneilanden maar dit is heel anders.

Fadiouk is qua ligging het best te vergelijken met de Mont Saint Michel; het is een eilandje vlak aan het vaste land omringd door water, maar als de zee wegtrekt kan je er over het strand heen wandelen. En daar stopt dan ook wel de vergelijking! Fadiouk is een eiland waar enkele eeuwen geleden enkele mensen zich vestigden, om er te leven van de visvangst en vooral de vangst van kokkels, schelpen, oesters en andere zeevruchten. Deze enkele mensen zijn ondertussen uitgegroeid tot 10 000 inwoners op een eilandje van amper 900m lang. Als resultaat van al deze inwoners die al deze eeuwenschelpen verzamelen en eten, is het eiland dan ook bezaaid met schelpen. En ze gebruiken de schelpen dan ook werkelijk voor alles, zelfs om straten mee aan te leggen en in de stenen om de huizen mee te bouwen. De rest van de schelpen hebben ze eeuwen lang iets verder op een berg in zee gegooid, met als resultaat letterlijk een schelpeneilend, met enkel maar schelpen, hoe diep je ook graaft. Dit eiland zijn ze na verloop van tijd gaan gebruiken als begraafplaats en tot op heden worden de mensen van het eiland op deze unieke plek tussen de schelpen begraven.

Fadiouk is daarnaast ook heel bijzonder omdat de bevolking hier op het eiland voor 95% uit Katholieken bestaat. In heel Senegal is de verhouding eigenlijk omgekeerd, bijna 95% van de bevolking is Moslim en een kleine minderheid is Katholiek. Het is dus best bijzonder om plots grote kerken te zien, heilige beelden, een Calvari-berg EN varkens! Echt ongelofelijk! In heel Senegal is geen varken te bespeuren uiteraard maar als je op Katholieke bodem komt, poef, varkens overal! Het lijkt zelfs wat op overcompensatie, eens goed overdreven. Voor de rest leeft Moslim en Katholiek hier, zoals dat in heel Sengal wel lijkt, vreedzaam naast elkaar. De enige grote bijzonderheid hier is dat ook mensen van beide religies op dezelfde plek begraven worden. Doorgaans worden twee verschillende begraafplaatsen gebruikt maar hier worden mensen naast elkaar te ruste gelegd op het schelpeneiland. Al deze info hebben we te danken aan onze fijne gids August die ons enthousiast begeleidde op ons bezoek (verplicht in dit geval maar heel leerrijk).

Weer aangekomen in ons hotel bleek zaterdag avond hier feestavond te zijn. Met lokaal bandje, lekker menu, vele bezoekens van buiten het hotel en veel sfeer. Onze plannen m uit te eten werden al snel aan de kant geschoven en het werd een hele leuke avond met live muziek, gezelligheid, onozel doen met de medewerkers en uiteraard wat gedans. Senegalezen kunnen echt niet stil zitten, en terecht. Als je ze ziet dansen wordt je instant vrolijk!

Daarmee zat onze omweg via Somone er al eigenlijk op. We hebben rustig ingepakt, nog even van het hotel genoten, afscheid genomen en zijn vertrokken naar Saly, onze laatste stop. Somone bleek een fijne kleine ommetour en zijn en we hebben er zeker geen spijt van dat we onze extra dagen hier gespendeerd hebben.

En dan nu, nog even genieten van onze laatste dagen in de zon. En nog even niet proberen denken aan de sneeuw...

Groetjes,

Sanne, Rudi en Anneliese

Reacties

Reacties

Eddy

Komen jullie allemaal terug met dreadlocks na bezoek aan de rastabar ?

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!